شماره ٦٧٧: من و عشق و مستي عشق بجز اين هنر ندارم
من و عشق و مستي عشق بجز اين هنر ندارم
بجز اين هنر چه باشد که ز خود خبر ندارم
بود از سر وصالش دل و فتنه جمالش
من و کنجي و خيالش سر شور و شر ندارم
ز در تو کي کشم پا مگر آنکه سر ببازم
ز تو کام تا نيابم ز تو دست برندارم
بميان اشک غرقم چو صدف ببحر ليکن
چو تو در برم نباشي تهيم گهر ندارم
شجري ز باغ عشقم غم و ناله شاخ و برگم
چو تو در برم نباشي عبثم ثمر ندارم
ز تو چون جدا شوم من تو بگو کجا شوم من
بخدا که هيچ راهي بکسي دگر ندارم
نکنم حديث از غير ببرم ز شر و از خير
چو مرا غم تو باشد غم خير و شر ندارم