شماره ٥٩٤: اگر آهي کشم دريا بسوزم
اگر آهي کشم دريا بسوزم
وگر شوري کنم دريا بسوزم
شود دل شعله چون بر ياد روئي
شوم تن شمع و سر تا پا بسوزم
کنم هر چند پنهان آتش جان
ميان انجمن پيدا بسوزم
خوشم با سوختن در آتش عشق
بهل تا من در اين سودا بسوزم
در آنجا هر که باشد هر چه باشد
بسوزد ز آتشم هر جا بسوزم
کنم گر اقتباسي ز آتش قدس
وجود خويش سر تا بسوزم
نيارم تاب يا آرم ندانم
تجلي کن بسازم يا بسوزم
نه من ماند نه ما ماند چو آئي
بيا تا بي من و بي ما بسوزم
ترا خواهم مرا گر تو نخواهي
تجلي بيشتر کن تا بسوزم
بسوزد ظاهر و باطن ز سوزم
اگر پيدا و گر پنهان بسوزم
ز سوز جان اگر حرفي نويسم
ورق را سربسر يکجا بسوزم
چون (فيض) ار دم زنم از آتش دل
زبان و کام با لبها بسوزم