شماره ٥٥٢: آن روي در نظر چو نداري ببار اشک
آن روي در نظر چو نداري ببار اشک
چون حق بندگي نگذاري ببار اشک
از بهر کار آمده يا به ساز کار
ورنه بعذر بيهده کاري ببار اشک
از پاي تا بسر همه تقصير خدمتي
در عذر آن بگريه و زاري ببار اشک
ريزند اشگ هاي ندامت مقصران
جانا مگر تو چشم نداري ببار اشک
روز شمار تا نشوي از خجالت آب
بشمار جرم خويش و بزاري ببار اشک
آمد خزان عمر و بهارش ز دست رفت
در ماتمش چو ابر بهاري ببار اشک
چون وقت کار رفت فغان نيز مي رود
اکنون که هست فرصت زاري ببار اشک
خلق از حجاب گريه شود مرترا برون
بر روز خويش در شب تاري ببار اشک
بي شمع روي دوست چو شب ميکني بروز
چون شمع سوزناک به زاري ببار اشک
تا هست آب در جگر و چشم تر بسر
بر کردهاي خويش بزاري ببار اشک
تخمي چو کشت دهقان آبيش مي دهد
تخم عمل تو نيز چو کاري ببار اشک
سوي جحيم تا نروي از ره نعيم
آهي بکش چو (فيض) و بزاري ببار اشک