شماره ٤٦٧: برون آي و خورشيد رخ برافروز
برون آي و خورشيد رخ برافروز
شب فرقت ماست مشتاق روز
ز هجر تو تا چند سوزد دلم
جمالي برافروز و هجران بسوز
فراق تو تا کي گهي وصل هم
همه شب مده گاه شب گاه روز
دلا وصل و هجران شب و روزيست
گهي اين گهي آن بساز و بسوز
گهي مست شو گاه مخمور باش
گهي پرده درباش گه پرده دوز
چو زاهد ز مستيت پرسد بگو
مرا جايز آمد ترا لايجوز
بجو وصل دايم تو اي (فيض) ازو
نه اي قابل اين سعادت هنوز