شماره ٣٥٣: ز خويش دست نداريم هر چه بادا باد
ز خويش دست نداريم هر چه بادا باد
سري ز پوست برآريم هر چه بادا باد
اگر چه تخم محبت بلا ببار آرد
ببوم سينه بکاريم هر چه بادا باد
گذر کنيم ز جان و جهان بدوست رسيم
ز پوست مغز بر آريم هر چه بادا باد
رهي که ديده وران پر خطر نشان دادند
بديده ما بسپاريم هر چه بادا باد
اگر چه گريه ما را نميخرند بهيچ
ز ديده اشک بباريم هر چه بادا باد
اگر چه قابل عزت نه ايم از ره عجز
بر آستانش بزاريم هر چه بادا باد
بقصد دشمن پنهان خويشتن دستي
ز آستين بدر آريم هر چه بادا باد
کنيم محو ز خود نقش خود نگار نگار
بلوح سينه نگاريم هر چه بادا باد
چو (فيض) بر سر خاک اوفتيم پيش از مرگ
عزاي خويش بداريم هر چه بادا باد