شماره ٣٠٥: چکنم دلي را که ترا نباشد
چکنم دلي را که ترا نباشد
چکنم تني را که بقا نباشد
بزمين زنم سر بفنا دهم جان
برهت سر و جان چو فدا نباشد
بروم در آتش اگرم براني
که بسوزم آنرا که سزا نباشد
شکنم دو پا را برهت ار نپويد
ببرم دو دست ار بدعا نباشد
بکنم دو چشمي که ترا نبيند
نبود درو نور و ضيا نباشد
ببرم زبانرا چه نگويدت شکر
دو لبم به بندم چه ثنا نباشد
نخورم ز ناني که نه طاعت آرد
چکنم طعامي که غذا نباشد
بکجا برم تن نکشد چو بارت
بکجا برم جان چو فدا نباشد
دلم ار نسازد ببلاي عشقت
سزد ار بسوزد چو سزا نباشد
بجفا بسوزم ببلا بسازم
که شنيد عشقي که بلا نباشد
بجهنم آيم چو توئي در آنجا
نروم بجنت که لقا نباشد
لب (فيض) بندم ز حديث اغيار
که حدث بود کان ز خدا نباشد