شماره ٢٩٧: هد هدي کو که از سبا گويد
هد هدي کو که از سبا گويد
خبر يار آشنا گويد
کو سليمان که رمز منطق طير
از خدا گيرد و بما گويد
کو خضر تا که موسي جانرا
از لدنا اشارها گويد
نوح کو تا که کشتيي سازد
من رکب فيه قد نجا گويد
کو خليلي که رو بحق آرد
لا احبي بما سوي گويد
کو کليم اللهي لقا جوئي
روبرو حرف با خدا گويد
کو مسيحي که مرده زنده کند
خبري چند از سما گويد
کو محمد که سر ما اوحي
با احبا و اوليا گويد
کو علي آن در مدينه علم
تا ز حق شمه بما گويد
يا چو جامي ز هل اتي نوشد
رمزي از سر انما گويد
اهل بيت نبي کجا رفتند
و آنکه ز ايشان حديث واگويد
همدمي کو که آشنا باشد
با دلم حرف آشنا گويد
يا دل از مدعي نهان با او
چند حرفي بمدعا گويد
کو طبيب دلي درين عالم
خسته درد دل کرا گويد
تا بگوشم رسد نداي الست
هر سر موي من بلي گويد
يا شوم مست باده توحيد
تا سراپاي من خدا گويد
با دل از مدعي نهان با دوست
چند حرفي بمدعا گويد
يا چو آن فانيان سبحاني
بزبان خدا ثنا گويد
بس کن اي دل که حرف نازک شد
(فيض) را گوي تا دعا گويد
شکوه بس (فيض) اهل دردي کو
تا طبيبش از او دوا گويد