شماره ٢٣٤: خبر شوق مرا هر که به ياران ببرد
خبر شوق مرا هر که به ياران ببرد
چه مضاعف حسناني که بميزان ببرد
سيآتش حسنات آيد و دردش درمان
خبر مرگ مرا هر که بدرمان ببرد
چه دعاها کنمش گر خبري باز آرد
از دل من غم و اندوه فراوان ببرد
مژده وصل گر آرد بسوي من پيکي
چه ثوابي که بپاداش بديوان ببرد
يک عنايت که از آنان برساند هي هاي
چه دعاها چه ثناها که از اينان ببرد
گر طوافي بکند آن سر کو را از من
ببرد اجر چهل حج که بپايان ببرد
اجر صد حج ببرد گر غم من عرض کند
قصه رنج مرا سوي طبيبان ببرد
قصه غصه دوري چو بخواند يک يک
تا چو قاصد خبر آرد بعوض جان ببرد
دل و جان هر دو بمکتوب دهم تا مکتوب
دل بدلدار دهد جان بر جانان ببرد
قاصدي کو که غمم را بتواند برداشت
سيل اشکم مگر اين کوه بپابان ببرد
آتش هجر کز آن جان و دلم ميسوزد
که تواند شرري را بنشان زان ببرد
آهي ار سر دهم از سينه بسوزد دوزخ
رخصت ديده دهم قلزم و عمان ببرد
مگر اين آتش هجران به تنم درگيرد
باد خاکم بسر کوي عزيزان ببرد
(فيض) را شوق عزيزان جهان باقيست
کيست کز وي خبري جانب ايشان ببرد