شماره ٦: اي دواي درد بيدرمان ما
اي دواي درد بيدرمان ما
وي شفاي علت نقصان ما
آتشي از عشق خود در ما زدي
تا بسوزي هم دل و هم جان ما
آتشي خوشتر ز آب زندگي
کان بود هم جان و هم ايمان ما
صد هزار احسنت اي آتش فروز
خوش بسوزان منتت بر جان ما
خوش بسوزان ما در اين آتش خوشيم
تيزتر کن آتش سوزان ما
آتشست اين عشق يا آب حيات
يا بهشت و کوثر و رضوان ما
يا که باغ و بوستان و گلشنست
يا گلست و لاله و ريحان ما
سوخت خارستان ما يکبارگي
شد گلستان کلبه احزان ما
صد هزاران آفرين از جان و دل
باد هر دم (فيض) بر جانان ما