شماره ١٦: تا درين زندان فاني زندگاني باشدت
تا درين زندان فاني زندگاني باشدت
کنج عزلت گير تا گنج معاني باشدت
اين جهان را ترک کن تا چون گذشتي زين جهان
اين جهانت گر نباشد آن جهاني باشدت
کام و ناکام اين زمان در کام خود درهم شکن
تا به کام خويش فردا کامراني باشدت
روزکي چندي چو مردان صبر کن در رنج و غم
تا که بعداز رنج گنج شايگاني باشدت
روي خود را زعفراني کن به بيداري شب
تا به روز حشر روي ارغواني باشدت
گر به ترک عالم فاني بگويي مردوار
عالم باقي و ذوق جاوداني باشدت
صبحدم درهاي دولتخانه ها بگشاده اند
عرضه کن گر آن زمان راز نهاني باشدت
تا کي از بي حاصلي اي پيرمرد بچه طبع
در هواي نفس مستي و گراني باشدت
از تن تو کي شود اين نفس سگ سيرت برون
تا به صورت خانه تن استخواني باشدت
گر تواني کشت اين سگ را به شمشير ادب
زان پس ار تو دولتي جويي نشاني باشدت
گر بميري در ميان زندگي عطاروار
چون درآيد مرگ عين زندگاني باشدت