اي خط و خال خوشت مايه سوداي ما
اي نفسي وصل تو اصل تمناي ما
چونکه قدم مينهد شوق تو در ملک جان
صبر برون ميجهد از دل شيداي ما
چتر همايون عشق سايه چو بر ما فکند
راه خرابات پرس گر طلبي جاي ما
از رخ زيباي تو قبله گه عام را
کعبه ديگر نباد دلبر ترساي ما
مردم لولي وشيم ما که وسجده کدام
راي هزيمت گرفت عقل سبک راي ما
صوفي افسرده را زحمت ما گو مده
رو تو و محراب زهد ما و چليپاي ما
رطل گرانرا ز دست تا ننهي اي عبيد
زانکه روان ميبرد عمر سبک پاي ما