شماره ٥٠٠: با زهر چشم خنده هم آغوش کرده اي
با زهر چشم خنده هم آغوش کرده اي
بادام تلخ را چه شکرپوش کرده اي؟
داريم چون قبا سربندت هزار جا
ما را چه نااميد ز آغوش کرده اي؟
تا چشم را به هم زده اي، از سپاه ناز
تاراج عافيتکده هوش کرده اي
در پيش آفتاب چه پرتو دهد چراغ؟
گل را خجل ز صبح بناگوش کرده اي
حق نمک چگونه فراموش من شود؟
داغ مرا به خنده نمک پوش کرده اي
شکر توام ز تيغ زبان موج مي زند
چون آب اگر چه خون مرا نوش کرده اي
صائب ز فکرهاي ثريا نثار خود
ما را چه حلقه هاست که در گوش کرده اي