هر تيره دل کجا شنود بوي پيرهن؟
دلهاي باصفا شنود بوي پيرهن
يعقوب ما ز چشم چو دستار خويشتن
بي منت صبا شنود بوي پيرهن
از فيض عام حسن بهار آن که آگه است
از سبزه و گيا شنود بوي پيرهن
چون آفتاب سر ز گريبان برآورد
هر ذره اي جدا شنود بوي پيرهن
دلداده اي که باخبر از شرم يوسف است
مشکل که از حيا شنود بوي پيرهن
هر کس که راه برد به آن معني لطيف
از حرف آشنا شنود بوي پيرهن
روزي که بود دامن يوسف به دست من
نگذاشتم صبا شنود بوي پيرهن
زان يوسف لطيف حجاب است هر چه هست
يعقوب ما چرا شنود بوي پيرهن؟
تا دل به جاست پرده نشين است فيض حسن
چون رفت دل ز جا شنود بوي پيرهن
در دعوي محبت گل گر دوروي نيست
بلبل هم از نوا شنود بوي پيرهن
هر کس که از جهان فنا گوشه اي گرفت
از عالم بقا شنود بوي پيرهن
صائب چنين که مست شکرخواب غفلتيم
مشکل که مغز ما شنود بوي پيرهن