شماره ٦١٣: به دامن برگ عيش از داغ پنهان مي توان چيدن
به دامن برگ عيش از داغ پنهان مي توان چيدن
گل از گلهاي خوشبو در گريبان مي توان چيدن
اگر خود را تواني همچو شبنم صاف گرداندن
به چشم پاک گل ها زين گلستان مي توان چيدن
حجابي نيست غير از خيرگي گلزار عصمت را
به چشم بسته گل از روي جانان مي توان چيدن
نظر گر بر جمال کعبه باشد رهنوردان را
گل بي خار از خار مغيلان مي توان چيدن
ز خار بي گل اين باغ دشوارست دل کندن
وگرنه از گل بي خار، دامان مي توان چيدن
همين اشکي است کز حسرت به گرد چشم مي گردد
گلي کز ديدن خورشيد تابان مي توان چيدن
تواني گر به آب حلم کشتن خشم را در دل
گل از آتش چو ابراهيم آسان مي توان چيدن
گلي در راه ياران گر ز بي برگي نيفشاني
به عذر آن خس وخاري به مژگان مي توان چيدن
همين برچيدن دامن بود از راه آگاهي
گلي کز من صحراي امکان مي توان چيدن
گذشت از دل شبي دامن کشان زلف دراز او
هنوز از دود تلخ آه، ريحان مي توان چيدن
درين عبرت سرا گر چشم عبرت بين ترا باشد
ز خاک راه گوهرهاي غلطان مي توان چيدن
اگر از رنگ و بو صائب بپوشي ديده ظاهر
در ايام خزان گل از گلستان مي توان چيدن