شماره ٢٥٢: ما رنگ گل ز بوي گل ادراک کرده ايم
ما رنگ گل ز بوي گل ادراک کرده ايم
سير بهار در خس و خاشاک کرده ايم
چون اهل زهد شاخچه بندي نمي کنيم
ترک عصا و شانه و مسواک کرده ايم
چون ابر هر کجا قدم ما رسيده است
گنج گهر ز آبله در خاک کرده ايم
در سينه کرده ايم نهان راز عشق را
زنجير برق از خس و خاشاک کرده ايم
ما را نظر به روزن قصر بهشت نيست
تا سر برون ز حلقه فتراک کرده ايم
چون آفتاب اگر چه نداريم لشکري
تسخير عالم از نظر پاک کرده ايم
سعي از براي رزق مقدر نمي کنيم
ما اين عرق ز جبهه خود پاک کرده ايم
نوميد نيستيم ز احسان نوبهار
هر چند تخم سوخته در خاک کرده ايم
صائب چرا قبول نگردد دعاي ما؟
ما قبله خود از جگر چاک کرده ايم