شماره ١٩٤: چون زلف دست بر کمر يار يافتم
چون زلف دست بر کمر يار يافتم
سر رشته نزاکت ز نار يافتم
چون شبنم به چهره گل جاي مي دهند
اين منزلت ز ديده بيدار يافتم
آخر چو شبنم از اثر صاف طينتي
در پيشگاه خاطر گل بار يافتم
آن دولتي که بال هما صفحه اي ازوست
در زير چتر سايه ديوار يافتم
ميراب زندگي ز حيات ابد نيافت
فيضي که من ز چشم گهربار يافتم
طاق پل مجاز، اساس حقيقت است
من ساق عرش را ز سر دار يافتم
از عشق ره به مرتبه حسن برده ام
آب گهر ز رنگ خريدار يافتم
تا چشم همچو غنچه گشودم ز يکدگر
خود را چو خار بر سر ديوار يافتم