شماره ٤٤٠: دلهاي غم نديده پذيراي پند نيست
دلهاي غم نديده پذيراي پند نيست
آنجا که درد نيست، سخن سودمند نيست
بسيار چاره هست که از درد بدترست
صد چشم بد، برابر دود سپند نيست
ما را به بخت شور خود اي دوست واگذار
بادام تلخ در خور آغوش قند نيست
نتوان گرفت دامن معني به دست ناز
جز پيچ و تاب، صيد سخن را کمند نيست
نگرفت پيش اشک مرا منع آستين
سيلاب را ملاحظه از کوچه بند نيست
لب بسته همچو غنچه تصوير زاده ايم
ما را خبر ز چاشني نوشخند نيست
صد دل چو تار سبحه به يک رشته مي کشد
کوتاهيي در آن مژه هاي بلند نيست
امروز عيسيي که به درد سخن رسد
صائب درين زمانه نادردمند نيست