شماره ٣٩٢: خون در دلم ز غيرت آن گوشواره است
خون در دلم ز غيرت آن گوشواره است
عالم سياه در نظرم زان ستاره است
چون کودک يتيم درين تيره خاکدان
پهلوي خشک خويش مرا گاهواره است
بر من چنين که سخت گرفته است روزگار
آزاده آن شرار که در سنگ خاره است
تيغ دو دم نديده چه بيداد مي کند
آن ساده دل که طالب عمر دوباره است
صائب کسي که عاقبت انديش اوفتاد
هر چند در ره است به منزل سواره است