شماره ١٣٧: ثبات دولت خوبي ز کوه تمکين است
ثبات دولت خوبي ز کوه تمکين است
حصار عافيت باغ، گوش سنگين است
چه وقت توست که لب بر لب پياله نهي؟
براي حسن تو آيينه چشم بدبين است
به بوالهوس نکني سرکشي، نمي داني
که گل پياده چو افتاد، مفت گلچين است
فريب دختر رزخورده اي، نمي داني
که اين سياه درون را حجاب کابين است
چرا به روي تو هر کج نظر نگاه کند؟
هزار حيف که پيشاني تو بي چين است
غرور حسن ندانم چه با تو خواهد کرد
که مست حسني و اين خواب، سخت سنگين است
به گوش جان بشنو پندهاي صائب را
که از نصيحت او روي شرم رنگين است