شماره ١٩٧: خاکساري پشتبان ويرانه ما را بس است
خاکساري پشتبان ويرانه ما را بس است
بي سرانجامي نگهبان خانه ما را بس است
لشکر بيگانه اي اين ملک را در کار نيست
آمد و رفت نفس ويرانه ما را بس است
ابر اگر چون برق، خشک از مزرع ما بگذرد
آبروي خود چو گوهر دانه ما را بس است
نقش در سيماب نتواند گرفتن خويش را
بي قراري بت شکن بتخانه ما را بس است
گنج در ويرانه صائب جمع سازد خويش را
از دو عالم گوشه اي ويرانه ما را بس است