شماره ٣٧٢: آن جام لبالب کن و بردار مرا ده
آن جام لبالب کن و بردار مرا ده
اندک تو خودراي ساقي و بسيار مرا ده
هرکس که نيايد به خرابات و کند کبر
او را بر خود بار مده بار مرا ده
مسجد به تو بخشيدم ميخانه مرا بخش
تسبيح ترا دادم و زنار مرا ده
اي آنکه سر رندي و قلاشي داري
پس مرد مني دست دگر بار مرا ده
اي زاهد ابدال چو کردار برد مي
سردي مکن آن باده کردار مرا ده