جواني کردم اندر کار جانان
که هست اندر دلم بازار جانان
چو شکر مي گدازم ز آب ديده
ز شوق لعل شکربار جانان
ز من برد اندک اندک زندگاني
خلاف وعده بسيار جانان
فغان اي مردمان فرياد فرياد
ز شوق ديدن و گفتار جانان
از آن دو نرگس خونخوار جانان
ز چشم مست ناهشيار جانان
فغان زان سنبل سيراب مشکين
دميده بر رخ گلنار جانان
همه شب زار گريم تا سحرگاه
همي بوسم در و ديوار جانان
چو مجنونم دوان در عشق ليلي
همي جويم به جان آثار جانان
ستاره بر من مسکين بگريد
اگر گويي بدو اسرار جانان
ازين شهرم وليکن چون غريبان
بمانده در غم و تيمار جانان
وليکن تا روان دارم ندارم
من مسکين سر آزار جانان