شماره ٢٩٢: مرا عشقت بناميزد بدانسان پروريد اي جان
مرا عشقت بناميزد بدانسان پروريد اي جان
که با ياد تو در دوزخ توانم آرميد اي جان
نترسم زاتشين مفرش که با عشق تو اي مهوش
مرا صد بار ديد آتش که روي اندر کشيد اي جان
ز عشقت شکر دارم من که لاغر کردم از وي تن
که دي زان لاغري دشمن مرا با تو نديد اي جان
نبردي دل ز کس هرگز که خود دلهاي ما از تو
چو بويي يافت از عشقت ز شادي بر پريد اي جان
چو خوابست آتش هجرت که هر ديده کشيد اي بت
چو آبست آتش عشقت که هر تن را رسيد اي جان
دلم در چاکري عشقت کمر بستست تو گويي
که ايزد جز پي عشقت مرا خود نافريد اي جان
ازين يک نوع دلشادم که با عشق تو همزادم
که تا اين ديده بگشادم دلم عشقت گزيد اي جان
چو با عشق بتان زايد سنايي کي چنين گويد
مرا ناگاه عشق تو بر آتش خوابنيد اي جان