شماره ٢٩١: سنايي را يکي برهان ز ننگ و نام جان اي جان
سنايي را يکي برهان ز ننگ و نام جان اي جان
ز عشق دانه دو جهان ميان دام جان اي جان
مکن در قبه زنگار اوصاف حروف او را
چو عشق عافيت پخته چو کارم خام جان اي جان
به قهر از دست او بستان حروف کلک صورت را
به لطف از لوح او بستر تمامي نام جان اي جان
چو روي خويش خرم کن يکي بستان طبع اي بت
چو زلف خويش در هم زن همه ايام جان اي جان
ببين در کوي کفر و دين به مهر و درد دل بنشست
هزاران آه خون آلود زير کام جان اي جان
مرا گويي قناعت کن ز جوش يک جهان رعنا
به بوي نون شهواني به رنگ لام جان اي جان
کسي کو عاشق تو بود بگو آخر که تا چکند
سماع وحي و نقل عقل و خمر خام جان اي جان
مگر تو زينهمه خوبان که پيدايند و ناپيدا
درين مردوده ويران نيابم کام جان اي جان