ديوان سنايي - غزليات - شماره ٢٤٠: تا به رخسار تو نگه کردم

تا به رخسار تو نگه کردم

عيش بر خويشتن تبه کردم

تا ره کوي تو بدانستم

بر رخ از خون ديده ره کردم

تا سر زلف تو ربود دلم

روز چون زلف تو سيه کردم

دست بر دل هزار بار زدم

خاک بر سر هزار ره کردم

کردگارت ز بهر فتنه نگاشت

نيک در کار تو نگه کردم

گنه آن کردم اي نگار که دوش

صفت روي تو به مه کردم

عذر دوشينه خواستم امروز

توبه کردم اگر گنه کردم