ديوان سنايي - غزليات - شماره ١٨٤: دلبر من عين کمالست و بس

دلبر من عين کمالست و بس

چهره او اصل جمالست و بس

بر سر کوي غم او مرد را

هر چه نشانست و بالست و بس

در ره او جستن مقصود از او

هم به سر او که محالست و بس

از همه خوبي که بجويي ز دوست

بوسه اي از دوست حلالست و بس

چند همي پرسي دين تو چيست

دين من امروز سوالست و بس

نزد تو اقبال دوامست و عز

نزد من اقبال زوالست و بس

حالي يابم چو کنم ياد ازو

دين من آن ساعت حالست و بس

پرده منم پيش چو برخاستم

از پس آن پرده وصالست و بس