شماره ٢٤: از آن مي خوردن عشقست دايم کار من هر شب
از آن مي خوردن عشقست دايم کار من هر شب
که بي من در خراباتست دايم يار من هر شب
بتم را عيش و قلاشيست بي من کار هر روزي
خروش و ناله و زاريست بي او کار من هر شب
من آن رهبان خود نامم من آن قلاش خود کامم
که دستوري بود ابليس را کردار من هر شب
برهنه پا و سر زانم که دايم در خراباتم
همي باشد گرو هم کفش و هم دستار من هر شب
همه شب مست و مخمورم به عشق آن بت کافر
مغان دايم برند آتش ز بيت النار من هر شب
مرا گويد به عشق اندر چرا چندين همي نالي
نگار من چو بيند چشم گوهر بار من هر شب
دو صد زنار دارم بر ميان بسته به روم اندر
همي بافند رهبانان مگر زنار من هر شب