شماره ٢٣: فرياد از آن دو چشمک جادوي دلفريب
فرياد از آن دو چشمک جادوي دلفريب
فرياد از آن دو کافر غازي با نهيب
اين همبر دو ترکش دلگير جان ستان
وان پيش دو شمامه کافور يا دو سيب
بردوش غايه کش او زهره مي رود
چون کيقباد و قيصر پانصدش در رکيب
يوسف نبود هرگز چون او به نيکويي
چون سامري هزارش چاکر گه فريب
آسيب عاشقي و غم عشق و گمرهي
تا روي او بديد پس آن طرفه ها و زيب
غمخانه برگزيد و ره عشق و گمرهي
هر روز مي برآرد نوعي دگر ز جيب
بسترد و گفت چون که سنايي همه ز جهل
بنبشت در هواي غم عشق صد کتيب