شماره ٣: بنده يک دل منم بند قباي ترا
بنده يک دل منم بند قباي ترا
چاکر يکتا منم زلف دو تاي ترا
خاک مرا تا به باد بر ندهد روزگار
من ننشانم ز جان باد هواي ترا
کاش رخ من بدي خاک کف پاي تو
بوسه مگر دادمي من کف پاي ترا
گر بود اي شوخ چشم راي تو بر خون من
بر سر و ديده نهم رايت راي ترا
تير جفاي تو هست دلکش جان دوز من
جعبه ز سينه کنم تير جفاي ترا
بار نيامد دلم در شکن زلف تو
گر نه به گردن کشم بار بلاي ترا
بنده سنايي ترا بندگي از جان کند
گوي کلاه ترا بند قباي ترا