شماره ١٠٣: اي دل اگر ديو نئي ملک سليمان چکني
اي دل اگر ديو نئي ملک سليمان چکني
با رخ آن جان جهان آرزوي جان چکني
آن گل رخسار نگر نام گلستان چه بري
وان قد و رفتار نگر سرو خرامان چکني
باده خور و شاد بزي انده گيتي چه خوري
حکمت يونان به طلب ملکت يونان چکني
از سر هستي بگذر از سر مستي چه روي
دست بدار از سر و زر اين همه دستان چکني
در گذر از ظلمت دل غرق سياهي چه شوي
واب خور از مشرب جان چشمه حيوان چکني
بي سببي ترک من اي ترک پريرخ چه دهي
بي گنهي قصد من اي خسرو خوبان چکني
عارض گلگون بنما دم ز گلستان چه زني
سنبل مشکين بگشا دسته ريحان چکني
گر نزني بر صف دل خنجر مژگان چه کشي
ور نشوي قلب شکن بر سر ميدان چکني
کوي تو شد قبله جان روي به بطحا چه نهي
روي تو شد کعبه دل قطع بيابان چکني
گر تو نئي رنج روان خون ضعيفان چه خوري
ور تو نئي گنج روان در دل ويران چکني
چون همه جمعيت من در سر سوداي تو شد
کار دلم همچو سر زلف پريشان چکني
خيز و در ميکده زن خيمه بصحرا چه زني
نغمه خواجو بشنو مرغ خوش الحان چکني