شماره ٧٩٣: او شوي چو خود را تو از ميانه بر گيري
او شوي چو خود را تو از ميانه بر گيري
در بها بيفزايي، تا بهانه بر گيري
سنگ و شانه اي بايد تا ز پا و سر گويي
پا و سر چو گم گردد سنگ و شانه برگيري
گر مقيم درگاهي خاک شو، که در ساعت
گردنت زند گر سر ز آستانه برگيري
دام شرک را دانه جز تو کس نمي بينم
گر ز دام در خوفي دم ز دانه برگيري
در سلوک اين منهج گر به صدق مي کوشي
تا ز راه دربندي دل ز خانه برگيري
گر چوما نه بي برگي ساغري بياشامي
هم چمان برون آيي، هم چمانه برگيري
اوحدي، خطا باشد قول جز درين پرده
گر صواب مي جويي اين ترانه برگيري