شماره ٧٥٤: چه پيکري؟ که ز پاکي چو گوهر نابي
چه پيکري؟ که ز پاکي چو گوهر نابي
زهي، سعادت آن خفته کش تو هم خوابي
نقاب طره شبرنگ زير چهره چه سود؟
که چون ستاره روشن ز زير مي تابي
دلم ز پسته تنگ تو چون برانديشد
به چهر زرد و دم اشکهاي عنابي
بقاي حسن چو گل چند روز مي باشد
بکوش تا مگر اين چند روز دريابي
کشيده اي چو کمان دشمن مرا در بر
مرا ز پيش ميفگن چو تير پرتابي
منت ز تافتن زلف منع مي کردم
چنان شدي که کنون روي نيز مي تابي
بيا، که مردمک چشم اوحدي بي تو
به اشک ديده فروشد چو مردم آبي