شماره ٥٥٥: به آن سرم که: سر خود ز مي چو مست کنم
به آن سرم که: سر خود ز مي چو مست کنم
گذر به کوچه آن ترک مي پرست کنم
به خيره سوختنم دست يافت دوست، مگر
به چاره ساختن آن دوست را به دست کنم
به گردن دلم از نو درافگند بندي
از آن کمند چو آهنگ بازرست کنم
دلم به دام بالها در اوفتد چون صيد
چو ياد صيد که از دام من بجست کنم
هواي قد بلندش مرا چو پست کند
نواي گفته خود را بلند و پس کنم
دلم به تير غمش خسته گشت و مي خواهم
که جان خود هدف آن کمان و شست کنم
گرم طلب کني، اي اوحدي، ازان درجوي
که من به خاک سر کوي او نشست کنم