شماره ٥٥١: زلف مشکينت چو دامست، اي صنم
زلف مشکينت چو دامست، اي صنم
عارضت ماه تمامست، اي صنم
تا بود بر ديگران وصلت حلال
بر من اسايش حرامست، اي صنم
زان دهان تنگ شيرينم بده
بوسه اي، گر خود به وامست، اي صنم
هر زمان گويي که: فردايي دگر
سوختم، فردا کدامست؟ اي صنم
در غمت گر نشکنم خود را، مرنج
آدمي را ننگ و نامست ، اي صنم
عالمي را بنده خود کرده اي
اوحدي نيزت غلامست، اي صنم