شماره ٥٣٨: عشقت چو ستم کرد و جفا بر تن و توشم
عشقت چو ستم کرد و جفا بر تن و توشم
از ناله و زاري نتوان کرد خموشم
من عاشق آن گوشه چشمم، به رفيقان
پيغام بده تا: ننشينند به گوشم
ساقي، بده آن جام و ز من جامه برافگن
تا خرقه دگر بر سر زنار نپوشم
بادم مده، اي يار، چنان ورنه بيفتم
آتش منه، اي دوست چنين ور نه بجوشم
چون بوي تو مستم نکند در همه عالم
هر مي که به دست آرم و هر باده که نوشم
بر پاي غلامان تو گر روي نمالد
اين سر، نگذارم که بود بر سر دوشم
با دست حديث دگران پيش دل من
تا باد حديث تو رسانيد به گوشم
بر فرق من ار تيغ نهد دست تو صد بار
يک موي ز فرقت به جهاني نفروشم
اي اوحدي، از بي ادبيها که ببيني
فردا خبرم گوي، که امشب نه به هوشم