شماره ٥١٠: به دکان مي فروشان گروست هر چه دارم
به دکان مي فروشان گروست هر چه دارم
همه خنب ها تهي گشت و هنوز در خمارم
ز گريزپايي من چو خبر به خانه آمد
نتوان به خانه رفتن، که ز خواجه شرم دارم
ز جهانيان برآمد خبرم به مي پرستي
کس ازين خبر ندارد که چه رند خاکسارم؟
سر بد پسندم آخر که چه فتنه کرد، ديدي
دل کژ گمان من بين که: هنوز اميدوارم
دل و دين و دانشي را، که به عمر حاصل آمد
همه کردم اندرين کار و بدان که: در چه کارم؟
مگرم دهند راهي به کليساي گبران
که به خانقاه رفتم شب و کس نداد بارم
خبر عنايت او ز کسي شبي شنيدم
به اميد آن عنايت شب و روز مي گذارم
به قيامت ار برآيد تن من ز خاک محشر
دل من ز شرمساري نهلد که: سر برآرم
بر اوحدي مگوييد دگر حکايت من
چو نماند رخت و باري که به اوحدي سپارم