شماره ٤٧٢: به مسجد ره نمي دانم، گرفتار خراباتم
به مسجد ره نمي دانم، گرفتار خراباتم
جزين کاري نمي دانم که: در کار خراباتم
خراب افتاد کار من، خرابات اختيار من
خراباتيست يار من، از آن يار خراباتم
ز دام زاهدي جستم، به قلاشي کمر بستم
ز بهر آن چنين مستم، که هشيار خراباتم
بگردان باده، اي ساقي، چو اندر خيل عشاقي
به من ده شربت باقي، که بيمار خراباتم
خرد مي داشت در بندم، پدر مي داد سوگندم
چو بار از خر بيفگندم، سبکبار خراباتم
تو گر جوياي تمکيني، سزد با من که ننشيني
که گر در مسجدم بيني، طلب گار خراباتم
به گرد کويش از زاري، چو مستان در شب تاري
به سر مي گردم از خواري، که پرگار خراباتم
دلم را زين گرانان چه؟ وزين بيهوده خوانان چه؟
مرا از پاسبانان چه؟ که بيدار خراباتم
چو جام بيخودي نوشم، بسان اوحدي جوشم
کنون چون مست و بي هوشم، سزاوار خراباتم