شماره ٣٧٢: ناله بلبل شوريده به جايي برسيد
ناله بلبل شوريده به جايي برسيد
گل به باغ آمد و دردش به دوايي برسيد
عمر بلبل چو وفا کرد به دوري بنمرد
تا ز پيوستن گل بوي وفايي برسيد
گل چه پيراهن زر دوخته بر داد بباد؟
کز ميان غنچه مسکين به قبايي برسيد
هر که بر بوي گل و ناله بلبل سحري
در چمن رفت، به برگي و نوايي برسيد
طالب گل ز چمن پاي مکن، گو: کوتاه
که به دستش ز سر خار جفايي برسيد
پي همراهي اين قافله بودم عمري
تا به گوش دلم آواز درايي برسيد
قصه مور پريشان به سليمان گفتند
اثر نعمت سلطان به گدايي برسيد
آفتابي ز سر منظره بنمود جمال
ذره اي در هوس او به هوايي برسيد
اوحدي دست به وصلش نرسانيد آسان
درد سر برد و به خاک کف پايي برسيد