شماره ٣٦٠: گر آن کاري که من دانم بر آيد
گر آن کاري که من دانم بر آيد
بهل تا در وفا جانم برآيد
من آن ايام دولت را چه گويم؟
که گوي او به چوگانم برآيد
کدامين مور باشم من؟ که روزي
سخن پيش سليمانم برآيد
شکار آهويي زان گونه وحشي
عجب کز شست و پيکانم برآيد!
چنان گريم ز هجرانش، که کشتي
به آب چشم گريانم برآيد
برآرد غنچه مهر آن گياهي
کز اشک همچو بارانم برآيد
رسانم اوحدي را دل به کامي
لب او گر بدندانم برآيد