ديوان اوحدي مراغي - غزليات - شماره ٢٦٩: زين بيش نبايد خفت، اي يار که دزد آمد

زين بيش نبايد خفت، اي يار که دزد آمد

رخت خود ازين منزل بردار، که دزد آمد

دزدست و شب تيره، چشم همگان خيره

گفتيم: مشوطيره، زنهار، که دزد آمد

اين دزد عسس جامه، در گرمي هنگامه

مي دزدد و مي گويد: هشدار، که دزد آمد

دزدان جهان گشته، در خرقه نهان گشته

تا نيک بنشناسد عيار، که دزد آمد

اين طرفه که: دزد آمد، در خرقه به مزد آمد

مزدي بده، از گفتم: بيدار، که دزد آمد

اي اوحدي، ار با تو نقديست، به خلوت بر

پس بر درخلوت زن مسمار، که دزد آمد