شماره ٢٤٤: آن کس که دليش بوده باشد
آن کس که دليش بوده باشد
و آن دل صنمي ربوده باشد
آن ساده چه داند اين حکايت؟
کو را ستمي نسوده باشد
دود دل ما کسي ببيند
کش آينه زدوده باشد
اي مدعي، از نکوهش ما
بگذر تو، که ناستوده باشد
آن روز بيا و ديده دربند
کو پرده ز رخ گشوده باشد
آن يار که در وفاش تا روز
بيدارم و او غنوده باشد
گفتي: سرفتنه ايش بودست
جز کشتن ما چه بوده باشد؟
قاصد، که ببرد نامه من
چون نامه بدو نموده باشد؟
دانم که: به وصف من رقيبش
عيبي دو سه در ربوده باشد
گو: قصه دوستان خود دوست
از بدگويان شنوده باشد
تا گندم اوحدي رسيدن
دشمن چو خورد دروده باشد