شماره ٢٢٥: دلي که با سر زلف تو آشنا باشد
دلي که با سر زلف تو آشنا باشد
گمان مبر که ز خاک درت جدا باشد
اگر تو همچو جهان خرمي،وليک جهان
تو خود معاينه داني که بي وفا باشد
به گوشه نظري کار خستگان فراق
بساز، از آنکه ترا نيز کارها باشد
در آرزوي نسيمي ز زلف تو جانم
هميشه منتظر موکب صبا باشد
وليک زلف ترا، با همه پريشاني
نظر به حال پريشان ما کجا باشد؟
چه طالعست دل اوحدي مسکين را؟
که دايما به غم عشق، مبتلا باشد