شماره ١١٤: مرا سر بلندي ز سوداي اوست
مرا سر بلندي ز سوداي اوست
سري دوست دارم که در پاي اوست
مزاج دلم گرم از آن مي شود
که بر مهر روي دلاراي اوست
مرا زيبد ار لاف شاهي زنم
که در سينه گنج تمناي اوست
نيابي در اجزاي من دره اي
که آن ذره خالي ز سوداي اوست
سرم جاي شور و تنم جاي شوق
لبم جاي ذکر و دلم جاي اوست
که نزديک ليلي خبر مي برد؟
که: مجنون آشفته شيداي اوست
دل اوحدي کي برآيد ز بند؟
که در بند زلف سمن ساي اوست