شماره ٢٨١: ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوي
ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوي
خزانست در چمن عاشقان، بهار مجوي
دلم به صحبت مستان و شاهدان خو کرد
نشان تقوي ازين رند دردخوار مجوي
چو من ز خون دل سوخته سيه رويم
سپيد رويي من زين سياه کار مجوي
نرويد از گل من جز گياه بدنامي
گل سلامت ازين خاک خاکسار مجوي
به جز فساد ز فاسق دگر عمل مطلب
به جز وفا ز مقامم دگر شمار مجوي
ز اهل ميکده جز ناکسي جمال مخواه
به کنج مزبله جز ماکيان شکار مجوي
دلا، چو هديه جان پيشکش نخواهي کرد
بر آستانه سلطان عشق بار مجوي
سوار چابک من، آمدم به بندگيت
قرار بندگيم ده، ولي فرار مجوي
چو خسرو راز بتان زينهار نتوان يافت
مجو رهايي از آن بند و زينهار مجوي