چه شدت که از کرشمه نظري به ما نکردي؟
سخني برون ندادي، شکري عطا نکردي
چو گيا به خاک سودم سر خود به زير پايت
تو چو باد برنگشتي، مدد گيا نکردي
به دلم چه خانه سازي که هزار خانه دارد
ز هزار تير مژگان چو يکي خطا نکردي
ز طواف کعبه خود چه دوانيم به کعبه؟
ز هزار حاجت من چو يکي روا نکردي
همه عمر وعده کردي، طمع وفا نکردم
که چو عمر بيوفايي سزد، ار وفا نکردي
تو ز حال من چه داني که به خون چگونه غرقم
چو در اين محيط هامون گهي آشنا نکردي
بکن، اي دو ديده، گر چه سر مردمي نداري
نظري به حال خسرو چو به کار ما نکردي