شماره ١٧٨: تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده اي
تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده اي
از دل بسي گره که به دندان گشوده اي
آب حيات مي رودت در سخن که لب
گويي ره آب چشمه حيوان گشوده اي
ما چون زييم بيش که از بهر جان ما
مستي و خوي چکان و گريبان گشوده اي
هست از براي کينه ما خط کشيدنت
مضمون نهان مدار که عنوان گشوده اي
فرياد رس مرا و ز فرياد وارهانش
خسرو که هر شبي ز وي افغان گشوده اي