شماره ١٣٢: روزي به لاغ گفتم کت نسبتي ست با مه
روزي به لاغ گفتم کت نسبتي ست با مه
من بد لست حيا من شدة الندامه
گاهي کشد به تيغم، گاهي زند به تيرم
في کل ما يعري حلافنا ادامه
چون حال خويش گويم با ظالمي که پيشش
لم تعتبر حديثي والعجم في التهامه
ماييم و کعبه جان مردن به وادي غم
والله فر مني يا طالب السلامه
خسرو ز طعن ترسي، اينجاست بازي جان
بالحيف لحقه من خافه ملامه