شماره ٩٧: تا دل ز توام به غم نشسته
تا دل ز توام به غم نشسته
جان در گذر عدم نشسته
بر خاک در تو من مقيم
مانند سگ حرم نشسته
هر کس که بديد حسن رويت
در خانه زهد کم نشسته
آن خط غبار بر عذارت
چون هندوي پشت خم نشسته
هستم به رقيب ناکس، اي دوست
چون خار به گل دژم نشسته
مهر از هوش رخ تو هر شب
تا وقت سحر به غم نشسته
از دولت وصل تست خسرو
بر مسند و تخت جم نشسته