شماره ٧٨: ز دلها لشکري دارد سخن با تاجداران گو
ز دلها لشکري دارد سخن با تاجداران گو
قرار لشکر خود ده به ترک بي قراران گو
ترا دو چشم جادوکش، من از دوري به مردن خوش
خود ار خنجر نمي راني، بدان خنجر گذاران گو
مگو با من که در کويم بلا و فتنه مي بارد
ز بارانم چه ترساني، حديث تير باران گو
چه گويي اين که پامال غلامانت کنم بر در
به راه خويشم، اي سلطان، لگدکوب سواران گو
چرا هر دم همي گويي که سوز عشق بد باشد
مرا در سينه دوزخ هاست اين با خام کاران گو
جفاگر مي کند بر روي او چون گويم، اي محرم
ولي زانگونه کاندر گوش او افتد به ياران گو
غم من بشنو، اي باد و چو هست اين کلبه نوحي
مگو آن جا و گر گويي بسان شرمساران گو
تو اي کز باده عشق بتانم توبه مي گويي
مرا عمري ست مستم، اين سخن با هوشياران گو
چه گل چيند کسي کز خار ترسد، خسروا، سر نه
به تيغ همچو سوسن بس حديث گلعذاران گو