شماره ٢١: اي غمت خوش تر ز شادي کسان
اي غمت خوش تر ز شادي کسان
از غم خود هر دمم شادي رسان
چون کسان گر لايق خدمت نه ايم
لعنتي بفرست بر ما ناکسان
پاره پاره کن مرا بر فرق خويش
تا همه زاغان برند و کرکسان
هر کسي در کعبه وصلت رسيد
من بمردم در ميان واپسان
مهرباني زو مجو، خسرو، از آنک
شعله را رحمت نيايد بر خسان